De adviseurs van Linxx helpen medewerkers en werkgevers invulling te geven aan duurzame inzetbaarheid. De komende tijd geven we om beurten een inkijkje in onze persoonlijke ontwikkeling. Ieder jaar maken we een persoonlijk plan. Daarin beantwoorden we de vragen: waar sta ik nu? Waar wil ik naartoe en hoe kom ik daar? Deze keer: Anneke Bruin.
Het is januari 2021, tijd om mijn ontwikkelplan voor het aankomende jaar te schrijven. Waar mijn ontwikkeling in eerdere jaren gericht was op mijn werk bij Linxx, merk ik nu dat ik mij buiten de deur wil ontwikkelen. Ik wil mij oriënteren op mijn volgende baan en ik neem me voor hier volledig open over te zijn. In gesprekken met vrienden krijg ik verbaasde reacties en vooral argumenten om het niet te doen. Het zou een verkeerd signaal afgeven naar het team en je krijgt vast alleen nog maar de rotklusjes. In mijn ogen zijn dit argumenten gebaseerd op angst. Dat is niet erg, maar ik wil me daar niet door laten leiden. Open zijn over het zoeken past bij mij als persoon en ik ben ervan overtuigd dat het meer oplevert dan dat het kost. Dus ik vertel het toch. Mijn leidinggevende reageert heel luchtig, “natuurlijk gaan we dat in het team bespreken, wat voor adviesbureau zouden we zijn als we dit gesprek zelf niet eens kunnen voeren?” In het teamoverleg bieden mijn collega’s hun hulp aan en er komen een hoop ideeën en contactpersonen mijn kant op. Vol energie ga ik de meeting uit.
Er bestaat een taboe om je leidinggevende en team te vertellen dat je op zoek bent naar een volgende baan. Ik vind dat jammer. In zowel deze als in mijn vorige baan heb ik gemerkt dat de openheid juist voor je kan werken. Collega’s kennen jou het beste in de werkcontext, dus hun inbreng en ideeën zijn zeer waardevol. Ook heb je via hen een veel groter netwerk om met andere bedrijven in contact te komen (Ik heb zelfs wat klanten van Linxx mogen benaderen voor een netwerkgesprek). Jouw leidinggevende heeft ook baat bij de openheid. Zij weet waar ze aan toe is en krijgt de kans om tijdig iemand anders te zoeken of een poging te doen jouw baan zo aan te passen dat je wel wilt blijven.
Mijn leidinggevende en ik hebben het regelmatig over mijn zoektocht. We zijn allebei trots op het gesprek dat we voeren, maar moeten erkennen dat het ook ongemakkelijk kan zijn. Bij mij zit dat in verschillende gevoelens die naar boven komen als ik er iets over deel. Een schuldgevoel dat ik weg ga terwijl ik het hier zo goed heb, dat voelt ondankbaar. De angst dat ik gedemotiveerd over kom en niet genoeg kwaliteit meer lever, doordat ik tijd stop in het verder kijken. De vraag of ik er goed aan doe mee te doen aan nieuwe klussen, terwijl ik niet kan garanderen de klus ook af te kunnen maken. Mijn leidinggevende is zoekende hoe hij mij zo goed mogelijk kan adviseren terwijl het ook wat wrang voelt (want ik ga weg). Het vraagt dus wel een inspanning om elkaar te blijven updaten en open te zijn waar je tegenaan loopt. Toch lucht het op om mijn zoektocht in alle openheid te voeren en hulp te kunnen zoeken bij mijn collega’s. Ik heb mijn nieuwe plek nog niet gevonden, maar ik ben nu al tevreden over de weg ernaartoe.*
*Deze blog ligt al even op de plank, zo gaat dat soms. Inmiddels heb ik een nieuwe baan gevonden en wil ik dit stuk toch nog graag delen. Ook met een ode aan Linxx en mijn collega’s waar ik de afgelopen jaren zo fijn mee heb samengewerkt. Dankzij Linxx voel ik mij helemaal voorbereid en klaar voor de volgende stap. Dankjewel lieve collega’s!
